Pellet z odpowiednim certyfikatem, potwierdzającym jego wysoką jakość jest odpowiednio droższy. Certyfikat wydaje niezależna firma. Pellet sprawdzany jest w kontekście norm, parametrów technicznych czy obowiązujących standardów produkcji. Sprawdzany jest sam produkt, jak i linia produkcyjna.
Dwa certyfikaty polskiego pelletu
Polski pellet zazwyczaj posiada jeden z dwóch certyfikatów – DINplus czy Enplus. Jeżeli na opakowaniu pelletu jest jedna z tych dwóch nazw, to dla konsumenta dobra wiadomość. Jest wtedy pewny, że kupuje produkt wysokiej jakości, odpowiednio kaloryczny i bezpieczny dla środowiska. Ale też i odpowiednio droższy.
DINplus
Żeby uzyskać certyfikat DINplus producent opału musi wysłać próbki do laboratorium firmy przyznającej certyfikat – DIN Certco. Tam sprawdzane są: kaloryczność, wilgotność opału, gęstość nasypowa, ścieralność przy transporcie i zawartość popiołu.
Norma EN 14961-2 w klasie A1 określa, jakie wymagania powinien spełnić badany pellet. Później sprawdzana jest jego linia produkcyjna. Jeżeli wszystkie wymagania są spełnione – producent dostaje indywidualny numer certyfikatu. Jednak to nie koniec. Producent powinien być przygotowany, że co jakiś czas inspektorzy przeprowadzą niespodziewaną kontrolę. Są one podstawowym elementem procesu certyfikacji w DIN Certco. Certyfikat DINplus wydawany jest na pięć lat.
ENplus
Certyfikat Enplus wydaje Europejskie Stowarzyszenie Pelletu (European Pellet Associations). Opał badany jest na początku w laboratorium. Jakość pelletu sprawdza się tu według norm ISO 17225 oraz EN 14961-2 w klasach A1 oraz A2. Tu istotna jest wytrzymałość mechaniczna produktu, zawartość popiołu, frakcji drobnych i wilgoci oraz gęstość nasypowa. Oczywiście kontroli podlega również linia produkcyjna i proces dostawy. Producent starający się o ten certyfikat musi się liczyć z systematycznymi kontrolami.
Trzy klasy pelletu
Certyfikaty Enplus mają swoje trzy klasy:
Pellet klasy A1 – to najwyższej jakości opał, spełniający europejską normę EN Plus A1. Produkowany jest z pni i drzewnych resztek, które nie były poddane obróbce chemicznej. Pellet klasy A1 przeznaczony jest przede wszystkim dla właścicieli gospodarstw domowych. Charakteryzuje się niską wilgotnością (poniżej 10%) i granulacją między 5 a 7 mm. To gwarantuje efektywne spalanie, przy niewielkiej ilości popiołu. Taki pellet jest również dobry do kominków domowych.
Pellet klasy A2 – powstaje z odpadów drzewnych i kory. Mogą być one poddane chemicznej obróbce. Tej klasy pellet ma większą ilość azotu oraz popiołu niż opał klasy A1. To wpływa na czystość spalania i komfort użytkowania. Ta klasa ma mniejszą wartość opałową niż pellet klasy A1 i większą wilgotność. Można nim palić w urządzeniach o dużej mocy.
Pellet klasy B – produkowany jest z odpadków drewnianych i produktów ubocznych. Ma najmniejszą wartość opałową, a podczas spalania zostawia duże ilości odpadu. Zdarza się, że nie posiada określonej granulacji, przez co, nie nadaje się do zwykłych pieców automatycznych. Najlepiej używać go w przemyśle.
Podsumowanie
Jak widać otrzymanie jednego z dwóch omawianych certyfikatów nie jest prostą sprawą. Dlatego też opał, który może się pochwalić certyfikatem DINplus lub Enplus jest odpowiednio droższy.